Moraima

En Granada, nunha noite fría de xaneiro, paseando ao Albaicín, atopei este mirador de Morayma e lembrei un dos poemas que máis me gustan de Celso Emilio Ferreiro:

Cando quero vivir
digo Moraima.
Digo Moraima
cando semento a espranza.
Digo Moraima
e ponse azul a alba.

Cando quero soñar
digo Moraima.
digo Moraima
cando a noite é pechada.
Digo Moraima
e ponse a luz en marcha.

Cando quero chorar
digo Moraima.
Digo Moraima
cando a anguria me abafa.
Digo Moraima
e ponse a mar en calma.

Cando quero surrir
digo Moraima.
Digo Moraima
cando a mañá é crara.
Digo Moraima
e ponse a tarde mansa.

Cando querro morrer
non digo nada.
E mátame o silencio
de non dicir Moraima.