29/1/11

Tarde en Areia Maior

non me interesa a realidade que ven os meus ollos.
interésame a realidade
que aínda non saben comprender.
Baldo Ramos. A ferida de comprender
Interésanme as palabras que abren espazos,
non as que os pechan.
Baldo Ramos. A ferida de comprender.

... nacidas de la tierra, han vuelto a ella.

El céfiro hace abrir todas las rosas,
y su belleza alegra al ruiseñor;
a su sombra descansa, que mil veces,
nacidas de la tierra, han vuelto a ella.
Omar Jayyam. Cuarteta 370

27/1/11

Un poeta de voz hipnótica

Acudín á presentación dun libro de poemas dun poetapintor, dun pintorpoeta. Fuxo, en xeral, das presentacións de libros, como acto socioculturetademiramequeestouaquí. Gosto das presentacións sinxelas... aquí un poeta, aquí os meus poemas... Nas paredes da sala penduraban os libros-cadro de Baldo Ramos, exquisitos. A ferida de comprender, titúlase o poemario novo... hai nel moitos ecos... moito sentir a palabra tamén, e a vida toda.
"non é o tempo que pasa.
somos nós que desandamos
o baleiro que a súa perda
nos provoca"

26/1/11

De compras por Berlín

Non sei se voltar a Berlín, buscar un sombreiro... lembro tamén unha sombreirería preciosa en Edimburgo... e despois está a da Compostela...

21/1/11

Bebe mi alma...

Bebe, mi alma, del néctar que es tan límpido,
bebe por las mujeres que enamoran.
Es sangre de la vid, y la vid dice:
Bebe, que te hago lícita mi sangre.

Omar Jayyam. Cuarteta 208

De artesanos...

Alfonso García-Oliva
"La categoría de artesano abarca máis que la de artesano-artista: hombre o mujer, representa en cada uno de nosotros el deseo de hacer algo bien, concretamente y sin ninguna otra finalidad."Richard Sennett. El artesano

20/1/11

Reclinatorios...

De pequena, gustábanche... atraíache a cor do veludo, con aqueles brillos nas partes máis gastadas polos xeonllos da túa tía... asombrábache que, non estando ela, ninguén se atrevese a collelo e utilizalo... abraiábache que naquela pequena igrexa de aldea, cada casa tivese o seu reclinatorio...alí postos todos xuntiños mirando para o altar, e só ao final, unhas vellas bancadas para os homes e os rapaces... escangalladas e escuras...

14/1/11

Resistiré...

En versión de Adriana Calcanhoto... que ben soa e que ben vén... que fresca esta canción e que linda na súa voz...

A beleza ataca en calquera esquina....


A beleza agarda agochada en calquera recuncho... e atopala de forma inesperada non fai máis que agrandar en min esa sensación de insignificancia do que somos... perspectiva que cómpre non esquecer... ao tempo, medra a miña admiración pola capacidade de imaxinar que ten o ser humano, mesmo cando xa nada parece posible... Un achádego neste océano de miserias e de marabillas que é Internet... a páxina de Jacek Yerka... e as súas pinturas...


12/1/11

"y seguí cantando..."

Mercedes Sosa canta a Mª Elena Walsh... non atopo lembranza mellor neste momento en que a poeta cantora se nos foi de bolos... As súas cancións, os seus poemas, poden perfectamente conectar cos nenos e coas nenas de hoxe, pero témoslles que dar a oportunidade de que a coñezan...

11/1/11

Si da frutos la rosa de tu dicha...

Si da frutos la rosa de tu dicha,
toma una copa, amigo, bebe, el tiempo
es terrible enemigo sin piedad,
tal vez un día así no vuelva nunca.

Dame más vino, que arde el corazón...

Dame más vino, que arde el corazón,
y la vida se escapa como azogue.
¡En pie, que la fortuna es sólo un sueño,
la juventud como agua de torrente!

8/1/11

Aquel campo de mapoulas...

Coa que está caendo, e se segue así... este ano vai dar gusto baixar a Salamanca en primavera... coma naquel 2004, tan preto e tan lonxe xa...

E volver...

Volver camiñar por territorio amigo...

Volver...



"Volver en mí. Volver al centro después de la impostura, después de la invasión, después de tantas palabras que dispersan lo que somos. Volver al centro, donde el silencio describe el hueco e instala las cosas, de nuevo, en la periferia." Chantal Maillard
Dones18. Teresa Gironés

2/1/11

Sobre a mirada e a forma de mirar...

"El aprendizaje de la mirada no implica a los ojos tan sólo. Se trata de una actitud que implica al cuerpo todo entero. Hay quien mira para robar imágenes, para apropiárselas, y hay quien mira procurando captar el gesto que se realiza en su presencia. Cualquier gesto necesita un tiempo para cumplirse. Ese tiempo ha de ser aprehendido también por aquel que contempla el gesto. El tiempo ha de imprimirse en el cuerpo del que contempla, reproduciendo en él el compás que el gesto tuvo al cumplirse. La mirada del que contempla con su cuerpo no atrapa simplemente imágenes, coágulos; su mirada queda absorta, absorbida en la acción o la escena. Es un ir hacia fuera cuya vuelta se hace con ligereza, pues no se posee entonces más de lo que se tenía, pero sí la amplitud que otorga el haber sido más, haber sido otro, por un tiempo.
Ésta es, también, la diferencia entre el turista y el viajero. El viajero se detiene. Sabe mirar." Chantal Maillard. Diarios indios.

1/1/11

"¡Maravillosa compostura la del gato!"

"El felino me señala la actitud correcta: pasar sin inmutarse entre las líneas de sombra y de luz, atento al vuelo de cualquier pensamiento, vigilante, observando sin implicarse. ¡Maravillosa compostura la del gato! Será importante que me dé cuenta, sin embargo, para emularlo, de que tal vez el pájaro que revolotea ha dejado su nido entre las hierbas que el animal, sin saberlo, roza con sus patas. Y que ese nido soy más yo misma que el yo que observa, que el yo que pasa de la luz a la sombra; que en ese nido está contenido todo lo que soy, ahora." Chantal Maillard. Filosofía en los días críticos.