Cruzámonos ao longo da vida con persoas moi diversas, dalgunhas nin nos decatamos; outras parece que sempre van estar aí, que imos volver compartir con elas, en calquera momento, a nosa mirada sobre o mundo: mañá non, pero ao mellor o mes que vén, ou dentro de tres meses; nin o pensamos porque non forman parte do círculo máis proximo, pero si son parte da parte de mundo que nos gusta... e resulta que non, que un día vanse sen avisar e déixanche unha fonda tristeza.
En definición de Montalbano, tambasiàre: pasear de cuarto en cuarto sen propósito definido, ocupándose en miudezas
22/2/20
15/2/20
Xogos de infancia
Unha das lembranzas iniciais da miña infancia: véxome no patio de recreo das Carmelitas de León (chan de terra dourada); non teño máis de catro anos, e subo como unha moniña por unha estrutura curvada, de ferro pintado de vermello, estou boca abaixo... mirando para miña nai e meu irmán pequeno que agardan por min. Non teño medos... Esta nena volveu evocarme, como tantas veces fan as nenas nos parques, aquel momento...
7/2/20
Palmeiras ao ar
Ollándoas entendo perfectamente o significado do termo "lanzal". Jerez de la Frontera (Cádiz), nunha mañá luminosa de inverno.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)