17/5/11

Do Día das Letras, de dicionarios e demais....

Hoxe foi (aínda é) o Día das Letras Galegas... de volta á casa, á noitiña, escoito na radio galega un resumo do acontecido a nivel institucional, oficial, combativo, oportunista???.... máis ca nada, para poñerme ao día, e ter conversación... Coma estes días estiven a ler un libro de Fred Vargas, "El hombre del revés", collinlle gusto a isto de xogar co dicionario, que tiña importante presenza nesta novela... e non se me ocorreu outra cousa que acudir ao ABELCEBÚ, de Carlos Negro... e buscar a palabra hipocrisía, a ver como se lle ocorrera definila ao poeta... pois si señor, moi acaida a todo o que veño de escoitar...

HIPOCRISÍA: Señora de mundo que escolle a maquillaxe máis axeitada para cada interlocutor e circunstancia.


(Por certo, a imaxe que atopo na prensa dixital, é moi expresiva... velaquí a cerimonia coa que se quere convencer ao persoal de que falar, escribir ou ler en galego é algo desexable... son eu, e escapo correndo....)

15/5/11

Feira do libro antigo - Madrid, maio 2011









Non había moita xente nova, pero isto pode ser enganoso... era día laborable, sobre as once e media da mañá... A cidade para quen pode paseala... ou non lle queda máis remedio...

7/5/11

Lendo a Ian Rankin - II

"Estaba en un saliente cerca de unas rocas que descendían hasta el agua: una estructura extraña en torno a la cual pastaban las ovejas. A Rebus le parecía una especie de castillo de arena gigantesco o un tiesto boca abajo, y a medida que se aproximaban juzgó que tendría unos trece o quizá diecisiete metros de diámetro en la base y que estaba construido con grandes piedras planas, miles de piedras.

--El Mousa Broch -- dijo Briony

--¿Y eso que es?

--Una especie de fuerte. Vivían allí, era fácil de defender.

--¿Quienes?

Ella se encogió de hombros.

--Los colonizadores. Cientos de años antes de Cristo. --Detrás del fuerte había un recinto con muros bajos--. Eso era el Haa; ahora está en ruinas." Ian Rankin. Black & Blue


Lectura en papel. Cando chego aquí, pódeme a curiosidade... encendo o iPad e busco: Mousa Broch

Viaxo ás illas Shetland sen moverme da cama. Un exemplo de lectura híbrida. Un exemplo de viaxe literaria. Ou tamén, un exemplo de por que amo a literatura.

Lendo a Ian Rankin - I

"Mirando a Shankley y recordando a Anthony Kane, Rebus volvió a sentir lo insípida que puede ser la monstruosidad. Ni el rostro ni la voz delataban nada; ninguno tenía cuernos y colmillos sanguinolentos, ni el menor indicio de maldad. El mal era casi... casi infantil, ingenuo, simplista. Un juego por el que te dejas llevar hasta que luego despiertas y te das cuenta de que no era ficción. Los verdaderos monstruos no eran grotescos, sino hombres y mujeres apacibles, gente con la que te cruzas por la calle sin percatarte de nada. Era una bendición no tener el don de leer en la mente de las personas. Habría sido un infierno". Ian Rankin. Black & Blue

1/5/11

Els amants

LOS AMANTES

La carn vol carn.
Ausiàs March

"No había en Valencia dos amantes como nosotros.

Ferozmente nos amábamos de la mañana a la noche.
Lo recuerdo todo mientras tiendes la ropa.
Han pasado años, muchos años; han pasado muchas cosas.
De pronto aún me atrapa aquel viento o el amor
y rodamos por el suelo entre abrazos y besos.
No comprendemos el amor como una costumbre amable,
como una costumbre pacífica de cumplidos y telas
(y que nos perdone el casto señor López-Picó).
Se despierta, de pronto, como un viejo huracán,
y nos tumba a los dos en el suelo, nos junta, nos empuja.
Yo deseaba, a veces, un amor educado
y el tocadiscos en marcha, negligentemente besándote,
ahora un hombro y después el lóbulo de una oreja.
Nuestro amor es un amor brusco y salvaje,
y tenemos la añoranza amarga de la tierra,
de andar a revolcones entre besos y arañazos.
¡Qué queréis que haga! Elemental, ya lo sé.
Ignoramos a Petrarca e ignoramos muchas cosas.
Las Estancias de Riba y las Rimas de Bécquer.
Después, tumbados en el suelo de cualquier manera,
comprendemos que somos unos bárbaros, y que esto no puede ser,
que no estamos en la edad, y todo esto y aquello.

No había en Valencia dos amantes como nosotros,
porque amantes como nosotros se han parido muy pocos."
Vicent Andrés Estellés

(Versión orixinal, na voz de Ovidi Montllior)